Милоје Стевановић: Што посијасмо оно жњемо
Ете ти сад.
Ниђе нас нема.
Село без сељака.
Оћемо да се затремо и готова ствар.
Само што нисмо.
Како смо сијали нако нам никло.
Нако и жњемо.
Сад ти није вајде да се париџаш.
Бари и шути тујнак ђеси.
Јербо ни за ђеси ниси.
Доскора сам се уздо да ће нам
уићи оздо у-главу.
Да ћемо се пребобати.
Јок.
Нема од тог посла ништа.
Ондак, од-муке, пођекад цврцнем по-неку.
Д-оданем.
Нек-иде све с милим Богом.
И готова ствар.
Горенаке високо, дољенаке тврдо.
Трпи шта те снашло.
До судњег дана.
Молити се Богу д-опрости.
Ако имадне ком.
(МС: Спомени, дужи од живота)