Горан Лазаревић Лаз:Ноћас нам се небо отварало опет
ноћас нам се небо отварало опет
мешала се светла у најслађу кашу
грабили смо душе полудели расцвет
испијали медом препуњену чашу
.
из кладенца сласти шикљала је вода
најтечније наде и прејаких жеља
лутах слуђен тамом потпалубља брода
светлуцав од туге и горких весеља
.
растан петле брзо дозвала је зора
још се жедни свега напојили нисмо
насукани бесом насред бурног мора
.
ненасити пловни разједрени ми смо
наша лука жарна потопљена неста
под небом нам опет понестаје места