Верица Стојиљковић: Вретена
Вретена, у врту времена,
Између врежа узврелих,
Поред врча, са врела
Вриском насмејана,
Машу вранама,
На врховима дрвећа!
..
Врази полегли низ падину
Враџбине прострли на ливаду!
Вранац долеће,
Вреском их вредно веже.
..
У вреви јаука,
Расплићу се врзина кола!
Врте се вретена
Отварају капије
Временских вртова
Где нестаје свака
Врагом насликана слика!