Мирослав Цера Михаиловић: Лом XI
опрост љубав каквој служе сврси
кога вежу мудра слова претка
живо клупко ко ће да размрси
ко да опет крене испочетка
.
стало све је не мери се време
не пристиже оно што се чека
оглувео за испразне теме
себе сама ловиш предалека
.
врата зјапе испражњена кућа
испред ногу повучена црта
прослављаш ли нова посрнућа
.
дресираш у себи верног хрта
шта још оста у теби да сруше
вид се гаси пут путују душе
вид се гаси пут путују душе
.
М.Ц.М: Збирка песама – “Лом“
