Мирослав Цера Михаиловић: Лом XIII
исчезло је што живи и дише
теби и то као није ништа
разум цури тек да те зањише
да те макне даље од згаришта
.
ти би ипак прилика је згодна
да проџараш по тој бившој ватри
теби јесте ватра душа сродна
пусти друге себе сама сатри
.
по пепелу црташ бивше ствари
сто и орман кашику и кревет
сланик шерпу жпорет наочари
.
нигде оних оловака девет
ни пепела и то спраше кише
ћакнут плајваз престаје да пише
.
М.Ц.М: Збирка песама – “Лом“
