Милорад Максимовић: Светло што снива
Зове нас море…
Утихну птице чаробнице
ма само ли мисао о томе дође.
.
Чекање векова
у нашој крви
песме без певања.
.
Искре што не гасну
врело живота
воља изнад свега.
.
Нада коју деца имају
наш чини будним
сред омаме палих.
.
Живот нас зове
на све просторе
где пасу дивљи коњи славни.
.
Зове нас дух
зову нас зоре
кроз Етар једра дижемо.
.
Сила се претапа кроз нас
сред срца зов
из душе искона глас.
.
Зову нас Горе
и небеске луче горе,
над Океаном Звезда стихови роморе.
Мисао, нада, луча и бол
страх и језа, осмех и зној
Љубав и моћ, истина жива.
.
Зове нас вечна песма
кроз све што бива
А ми…ми јесмо Светло што снива.