Велика Томић: Бели увојци
Вртаљ снега на косе ми стави
зорли човек што тежину нема.
Џаба беху беле као пуце груди.
Башка што ми из очију зора руди.
.
Кад се уста на мегден черече
закачаљке за свод су затурене.
Из белог грла реса ко да сабљом сече
цвокће зубље једну реч не порече.
.
Бечат човек на вр` носа гледа
нос му дође ко мушица на пушци.
Потегнуће ороз и на влас што вири
сијасетом му се натоварило легло.
.
Вртаљ снега на косе ми стави
док мажем каном беле ми увојке.
Воштим свећом гвоздензубе сојке
данух, ал` не нађох травке за гушевне бољке.
