Верица Стојиљковић: Анђела два
Анђела су била два!
Један наспрам другог су стајала!
А почетак беше све…
Крила су широко била отворена
Док су оба бића једно друго гледала!
А почетак беше све…
Чинило се, да су, тек, родила се
Док смешила се пена светлосна!
Десило се негде, иза дрвета живота,
На почетку и крају стварања света!
Лица су им била мирна, спокојна,
Можда помало изненађена
Као и све, што се види и зна а
Када се деси, гледа се на све
Као прворођеним очима!
О колико милости и љубави
Расеја се међу овим срцима!
Затреперише крила, сину истина!
Усклађени, једно наспрам другога!
А почетак беше све…
Од једнога настали Извора
А опет, тако другачија два бића!
Духа богатство, лепота различита
Васцелу су васиону обрадовала
Од почетка до свршетка
И од свршетка до почетка!
Живе два дивна Анђела!

