Мирослав Симовић: НЕБО МОЈЕ
Моје звездано небо будно чека јутро,
да сунце обасја наше дане,
ветрови да нас понесу,
да никад не будемо са тамне стране.
Нека нас прате добре виле,
жеља једна нека нас води,
да цео живот живимо
где смо хтели,
да цео живот живимо
на слободи.
Као птица раширених крила,
моја душа нека лети,
далеко нека се чује,
да слободни иду,
да слободни лете све даље.