Радмила Ђурђрвић Вукана: Твоја ријеч

Далеке су обале
до којих би моја мисао да броди.
.
Разгорена, кроз бројна потонућа,
поцијепаних једара,
од свитања до смирнућа.
Ти дозиваш,
канда не знам шта ме на том мору чека.
.
И онај талас што очињи вид помути,
разбиј ко негда,
раскрили путе,
сажежи але,
да приспијем, и ја, до те обале!
.
Да будем задња кап што удари,
о стијену пристаништа Твог.
Фото: Христова лађа спасења; Википедија
